Alanyazýn, gülme üzerinden kötülüðe/þiddete direnmenin mümkün olduðu iddiasýný güçlendiren argümanlara sahiptir. Bu çalýþma mevcut yazýndan aldýðý ilhamla, gülmeyi kötülüðün karþýsýna konumlandýrmýþ ve tarihsel konumlamalarý iþaretleyen seçili düþünsel tartýþmalardan beslenmiþtir. Sanders (kahkahanýn zaferi), Sloterdjik (sinizm/kinizm), Nietzsche (kutsanmýþ gülüþ/gür sevinç), Lacan (tamlýk fantesizi), Deleuze ve Guattari (arzulayan özne), Gürbilek (suçluluk duygusu/ironik kabuk), Dostoyevski (yer altý adamý), Critchley (trajedi artý zaman), Kristeva (yücenin yýkýmý), Kundera (gülmenin unutuþu), Bataille (küçük mistik dalgalar), Parvelescu (özgürlük/zorunluluk), Sharp (sessiz direniþ), Bussie (trajik kahkaha), Arendt (kötülüðün sýradanlýðý), Mulkay (ciddi mod/mizahi mod), Sorensen (oyun yoluyla masumiyet inþasý/baskýyý ters çevirmek), Stokker (dayanýþma imajý), Cantek (minör oluþum/karnavelesk ruh), Van Het Hof (retoriðe dayalý silah), Niebylski (karýþýk, sert mizaçlý, þüphesi, aþýndýrýcý, entropik) ve Erasmus (deliliðe övgü)’un metinleriyle diyaloga giren çalýþma, betimleyici analizin parametlerinden yararlanmýþtýr. Kötülüðü Arendt’in perspektifinden ele almýþ ve kötülüðe karþý gülerek direnmenin mümkün olup olmadýðýný sorgulamýþtýr. Söz konusu sorgulama üç temel soruyla açýlmýþtýr: Gülünç nesnenin iþlevi, bireysel olanýn, evrensel olana karþý çýkýþý ve onu baltalayýþý mýdýr? Tam tersi gülünç nesne evrensel olanýn bireysel olaný denetim altýna almasýný saðlayan bir mekanizma olarak mý iþlev görür? Ya da gülünç nesne olumsuzun çalýþmasý yoluyla kendinde evrensel olanýn figürlerinin içi boþ ve olumsal þeyler olduklarýný gözler önüne sererek kendi zorunluluðunu, evrenselliðini ve tözselliðini mi üretir? Kötülüðü onu bertaraf etme pratiði üzerinden düþünen bu çalýþmanýn, bireysel/toplumsal/sinemasal mizah içeriklerine kaynak olabilme olanaðý ise çalýþmanýn bütününü anlamlý kýlacak temennidir.
Anahtar Kelimeler: Kötülüðün Sýradanlýðý, Þiddet, Sessiz Direniþ, Kahkaha, Felsefi Metinler.
|
