Kâzım Nâmi Duru, okul öncesi eğitimi düşüncesinin ve Fröbel usulü uygulamaların Türk eğitim tarihine taşınmasında öncülük eden eğitimcilerdendir. Bu araştırmada Osmanlı ve Cumhuriyet döneminin önemli eğitimcilerinden biri olan Kâzım Nâmi Duru’nun çocuk sevgisine ilişkin düşünceleri araştırılmıştır. Doküman araştırması yöntemine dayanan çalışmada Kâzım Nâmi Duru’nun Gürbüz Türk Çocuğu dergisindeki “Çocuk Sevgisi” adlı makalesi incelenmiştir. Verilerin analizinde betimsel analiz kullanılmıştır. Buna göre Kâzım Nâmi Bey, çocuk sevgisinin kökenini içgüdü olarak görmüştür. Çocuk eğitiminde fiziksel ve psikolojik şiddete karşı olan Kâzım Nâmi Bey, atalarımızın söylediği ve bugün geçmişe nispetle çok daha farklı ve olumsuz algılanan “Kızını dövmeyen, dizini döver” sözünde kast edilenin şiddet göstermekten ziyade sevgi ve şefkatte ihtiyat olduğunu değerlendirmiştir. Başka bir ifadeyle kurulan ilişkide sınır ve tedbirdir. Tedbir veya bugünün çağdaş ifadesiyle sınır, sevgi bahanesiyle çocuğun her istediğinin yapılmamasıdır, çocuğun doğru ve yanlış davranışlarının ayırt edilebilmesidir. Ona göre doğru bir çocuk yetiştirme tutumu anaların söylediği “Ölürse yer beğensin, kalırsa el beğensin” atasözünde anlam bulur. Buna göre çocuklar çevreleri yani içinde var olacakları sağlıklı bağlam için yetiştirilmelidir. Dolayısıyla çocuk yetiştirmede ebeveynlerin kendi benlik ve duygusal ihtiyaçlarını önceledikleri bencil sevgi davranışlarını yanlış bulur. Bununla birlikte Kâzım Nâmi Bey’e göre aşırıya kaçan ve sınır gözetmeyen bir çocuk sevgisi hastalıklı bir durumdur. Bu aşırı çocuk sevgisinin içinde ebeveynin farkında olduğu ya da olmadığı bencilliği vardır. Annelerin çocuklarıyla olan bağını sağlıklı bir duruma getirememesi Kâzım Nâmi Bey’e göre çocukların ileride kuracakları evliliklerini de bozmaktadır. Daha güncel bir ifadeyle kök aileden sağlıklı ayrışma olmadan çocuğun kendi karı kocalık ilişkilerini de sağlıklı kuramayacağını ifade etmiştir. Sonuç olarak Kazım Nâmi Bey, yanlış ebeveyn tutumlarının ve sağlıksız çocuk sevgisinin olumsuz bireysel neticelerine ek olarak ileride mutsuz evliliklere de neden olacağını belirterek yetişkinlik döneminde anne ile çocuk arasında devam eden simbiyotik bağın olumsuz neticelerine işaret etmiştir.
Anahtar Kelimeler: Çocuk sevgisi, kök aile, Kazım Nami Duru
|
