İnsan nereden geldiğini ve nereye gideceğini merak etmektedir. Dünyadaki hayatının vazgeçilmez parçası olan kötülükle öldükten sonra da muhatap olup olmayacağı üzerine düşünmektedir. Bu yaklaşım cennet ve cehennem fikriyle ilgilenmesinin sebeplerinden biridir. İnsan ve kötülük arasındaki ilişki üzerine felsefe tarihi boyunca birçok görüş ileri sürülmüş olmakla birlikte, kötülük problemi ve insanın akıbetinin ne olacağı sorusu hala canlılığını sürdürmektedir. Bu çalışmanın amacı, modern dönemin bilimsel verilerine uygun olarak geliştirilmiş özgün felsefi görüşleriyle yeni teodise oluşturmak ve konuya çözüm getirmek isteyen Hick’in kötülük problemi bağlamında evrensel kurtuluş meselesine yaklaşımını açıklamaktır. Hick, evrensel kurtuluş meselesinden şöyle bahsetmiştir: Cennet fikri, insanın bu dünyada yaşadığı kötülüklerin bir anlamı olduğu sonucuna götürmektedir. İnsanın özgür irade sahibi olması günah işlemesine sebep olmaktadır. Kötülük problemini çözülemez hale getiren esas noktalardan biriyse, insanın özgür iradesiyle yaptığı eylemlerden dolayı sonsuz cehennemle cezalandırılacak olması fikridir. İnsanın günahkar olmasına karşılık, Tanrı sonsuz güç, şefkat ve sevgi sahibi sıfatlarına sahiptir. Bu sıfatlara sahip olmasının bir gereği olarak, hangi dinin mensubu olursa olsun, Tanrı’ya ister inansın ister inanmasın bütün insanların affedilerek kurtuluşa ereceğini iddia etmiştir. Çünkü Tanrı sonsuzdur ve yaratılmış olan her şeyin, buna kötülüğün kendisi de dahil, bir sonu vardır. Evrensel kurtuluş öğretisini benimsemek aynı zamanda sonsuz cehennem fikrini reddetmek anlamına gelmektedir. Hick’in iddiasına iki açıdan eleştiri yöneltmek mümkündür: İlki, insanın özgür iradesiyle gerçekleştirdiği eylemleri anlamsızlaştırdığına yönelik bir eleştiridir. İkincisi, ilahi dinlerin ahiret inancıyla uyuşmadığına yönelik bir eleştiridir.
Anahtar Kelimeler: John Hick, Kötülük Problemi, Evrensel Kurtuluş, İnsan
|
