Soybağı, anne ve baba ile çocuk arasındaki hukuki bağı ifade etmekte olup, bu bağ hukuki açıdan birçok sonuçlar doğurmaktadır. Bunlardan birisi de evlatlık bakımından çalışma konumuzu eden mirasçılık hakkının varlığıdır. 4721 sayılı Türk Medeni Kanunu’nun 282. maddesine göre ana ile çocuk arasındaki soybağı doğumla, baba ile çocuk arasındaki soybağı ise ana ile evlilik, tanıma ya da hâkim hükmüyle kurulur. Aynı maddenin üçüncü ve son fıkrasına göre, soybağı ayrıca evlat edinme ile de kurulur. Evlat edinmenin koşulları, TMK m. 305 vd. maddelerinde düzenleme altına alınmıştır. Evlat edinme ile ana ve babaya ait olan haklar ve yükümlülükler evlat edinene geçer (TMK m. 314/1). Evlâtlığın, miras ve başka haklarının zedelenmemesi, aile bağlarının devam etmesi için evlâtlığın naklen geldiği aile kütüğü ile evlât edinenin aile kütüğü arasında her türlü bağ kurulur ve ayrıca evlâtlıkla ilgili kesinleşmiş mahkeme kararı her iki nüfus kütüğüne işlenir (TMK m. 314/5). Evlat edinme işlemi ile birlikte evlatlık, evlat edinenin mirasçısı olur (TMK m. 314/2). Gerçekten de evlatlık, mirasbırakanın saklı paya sahip olan yasal mirasçıları arasında yer almaktadır. Nitekim TMK’nın 500. maddesinin ilk fıkrası uyarınca; evlâtlık (ve altsoyu), evlât edinene kan hısımı gibi mirasçı olmaktadır. Evlâtlığın kendi ailesindeki mirasçılığı da varlığını muhafaza eder. Evlatlığın, evlat edinene mirasçılığı tek yönlüdür. Zira evlât edinen ve hısımları, evlâtlığa mirasçı olmazlar (TMK m. 500/son). Doğaldır ki evlatlığın, evlat edinene mirasçı olabilmesi için evlat edinenin ölümü anında hukuken geçerli bir evlatlık ilişkisinin bulunması gerekir. Bu çalışmamızda evlatlığın mirasçılığının başlangıcı, kapsamı ve koşulları inceleme ve değerlendirme konusu yapılmaktadır.
Anahtar Kelimeler: Evlatlık, Evlat Edinen, Evlat Edinme, Miras, Altsoy
|
