Engellilik, bireyin sınırlı işlev ve yeteneklere sahip olmasına neden olur ve bunun sonucunda topluma entegrasyonunu önler. Halen, fiziksel engelli kişilerin rehabilitasyonu toplumda sadece güncel bir konu değil aynı zamanda devlet sosyal politikasının öncelikli yönlerinden biridir.
Engellilerin adaptasyonu her zaman var olsa da, bu hareket modern zamanlarda daha da artmıştır. Engellilik her zaman en karmaşık sosyal sorunlardan biri olmasına rağmen, sosyal hayata uygun ve tam olarak adapte olmalarını sağlayarak en aza indirilebilir. Gelişmiş dünya ülkelerinin tecrübesi bunu doğruluyor.
Mevcut bağlamda engellilerin durumunu inceleme ve öğrenme süreci, devletlerin sınırlarını aşarak küresel nitelik kazanmaya başlamıştır.
Tüm toplumu, engellilik konularında eğitmek, bu alanda farkındalık yaratmak, engellilerin haklarına ve liyakatlığına saygı duymak, engelli kişilere ilişkin olumsuz toplumsal tutum ve bakış açısını değiştirmek ,kamusal yaşamın tüm alanlarında haklarını ve yararlarını artırmak, onları toplumla daha uyumlu hale getirmek için yeni faaliyetlerin yapılması , özellikle de engelli kişilerin yasal statüsü ile ilgili mevzuatın iyileştirilmesi çok önemlidir.
BM, engelliliğin, rehabilitasyon ve sosyal güvenlikle ilgili olmayan, tamamen insan hakları sorunu olduğunu onaylamıştır. Bu haklar , daha fazla gelişme için belirleyici bir faktör haline gelmiştir.
Engellilerin sosyal koruma ile ilgili daha önce mevcut olan veya bu dönemde yürürlüğe giren mevzuat düzenlemelerinin tanzim ettiği konuların dairesi yeterince geniştir. Özürlü kişilerin konut geçim koşullarının iyileştirilmesi, bireysel rehabilitasyon, istihdam temini, engelli kişilerin eğitimi, engelli kişilere sosyal yardım edilmesi, onlara tıbbi hizmet gösterilmesinin etkili şekilde düzenlenmesi her zaman devletin odak olsa da, bu sorunların bir çoğu halen tam şekilde çözülmemişdir.
Anahtar Kelimeler: Engellilik, Sosyal Güvenlik, Tıbbi Hizmet, Rehabilitasyon
|