Bir avuç toprak ve biraz su... Birbirinden bağımsız iken ayrı ayrı varlıklarını sürdüren doğanın bu sakinlerini, usta bir el bir araya getirdiğinde ortaya çıkan sonucun belgeseli değil yalnızca… Sanatçı bir ruhun kendi içinden binlerce yıl öncesine bakışının ve bu perspektif içinde binlerce yıl öncesinden gelen bir sızıntının bugüne akışının öyküsü… 2003 tarihli Son Hititli belgeseli, belgesel ve deneysel filmlerin bazı karakteristik özelliklerini taşımakla beraber yönetmenin gerçekliği bozmadan konuya ilişkin yorumsal bakış açısını da taşır. Nasıl ki bir objeye; açı, ölçek ve ışık kombinasyonlarıyla birden fazla farklı bakış açısıyla farklı anlamlar yüklenebilirse, benzer şekilde bir belgeselci de baktığı gerçekliği kendi birikimi, dünya görüşü ve algısıyla yorumlar ve gerçekliğini bozmadan farklı anlamlar yükleyebilir. Giriş sekansında kurmaca bir rüya sahnesi olan Son Hititli belgeselinde perde-içi veya perde-dışı anlatıcı kullanılmaz. Belgesel öznesinin bakış açısıyla yani hayatı algılama ve yorumlama perspektifinden olaylar anlatılır. Kendi öyküsünün anlatıcısı yine kendisidir. Tıpkı gerçek yaşamda olduğu gibi eşi ve çocukları da onun çalışmalarının kolaylaştırıcı unsurları olarak belgeselde yer alır. Çocukluğuna ilişkin anısının anlatıldığı sahnede canlandırma yapılmıştır. Dramatik etkiyi arttırmak amacıyla yer yer slow motion olarak adlandırılan yavaşlatılmış görüntü tekniği kullanılmıştır. Binlerce yıl öncesinden ödünç alınmış gibi duran eserler ise belgesel öznesinin değerleri, duyguları ve inançlarının somutlaşmış halidir adeta. Anlatı, anlam yüklenmiş görüntüler ve müzik ile dokunurken belgesel öznesinin anlatısına eşlik eden konuya ilişkin atmosfer sesleri ile de bütünlük kazanmaktadır.

Anahtar Kelimeler: Belgesel, Son Hititli, Çömlek, Kil, Çamur, Seramik

Keywords: